گیتار الکتریک یا گیتار برقی نوعی گیتار است که صدای آن بهوسیله تقویتکنندهای الکتریکی بنام پیکاپ تشدید یا تغییر مییابد پیکاپ ها به دو نوع هامباکر و سینگل کویل تقسیم میشوند. استفاده این ساز در موسیقی از دهه ۱۹۳۰ آغاز شد.
گیتار الکتریک در سبکهای مختلفی از جمله راک، متال، بلوز، پاپ، جاز و کانتری استفاده میشود؛ اما در سبک راک، متال و بلوز به عنوان ساز اصلی مورد استفاده قرار میگیرد. مدل های اصلی، معروف و پرکاربرد گیتار های الکتریکی شامل: لس پاول، هالوبادی، استرتوکستر، تله کستر؛ و انواع خاص دیگری مخصوص سبک متال؛ میشوند.
ایده پیدایش گیتارهای الکتریکی از آنجا آغاز شد که در همنوازیها صدای گیتار آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درامز گم بود و به وضوح شنیده نمیشد. در نتیجه در صدد آن برآمدند تا صدای گیتار را تقویت کنند که بهترین راه برای این کار استفاده از علم الکترونیک بود.
در حدود دهه ۳۰ میلادی گیتارهای الکتریکی وارد موسیقی شدند. این اتفاق پدید آورندهٔ انقلابی در صدا و تکنولوژی بود که تا امروز نیز ادامه دارد. با پیدایش راک اند رول در دهه ۵۰ میلادی، گیتارهای الکتریکی به سرعت در موسیقی جا باز کردند و به یکی از فراگیرترین سازهای تاریخ مبدل شدند. معمولاً در گروههای راک دو نوازنده گیتار الکتریک وجود دارد که یک نفر ملودیها را مینوازد (با گیتار لید) و دیگری ریتمها را (با گیتار ریتم).